Elzasreis 2015

Elzastrip Mercedes-Benz Club Nederland, vrijdag 29 mei tot en met zaterdag 6 juni.

Tekst: Theo Borsboom en Antoine van Driel

ELZAS 15 (189)GrOp vrijdag 28 mei reden 38 leden in 18 fraaie klassieke auto’s van het fabricaat Mercedes-Benz richting hotel Blesius Garten in de Duitse stad Trier. De volgende dag zouden wij doorrijden naar onze eindbestemming Grand Hotel Le Hohwald in het gelijknamige dorpje in de Elzas. Gezien de afstand tot de eindbestemming –zeker met de oldtimers- bleek een tussenstop in Trier geen overbodige luxe.

Pechvogel
ELZAS 15 (71)GrDe auteurs van dit artikel reden gezamenlijk in de 49 jaar oude W 111 – 250 Coupé. De heren auteurs en de ‘oude dame’ verkeerden in goed gezelschap; ook de zeer fraaie W 180 – 220 S van Frans en Jeanet van Stalborch en de W 198 Gullwing van Jo en Ria Heesakkers waren van de partij. De voorzitter van de Evenementencommissie, Jan Verweij, was wel een heel bijzondere verschijning. Op 3 mei had Jan namelijk op een golfbaan (!) zijn rechterbeen op drie plaatsen gebroken. Jans motto is: ‘als je iets doet, dan moet je het goed doen’ en ook hier hield dit motto stand. Het bleek namelijk om een gecompliceerde breuk te gaan. De dames en heren medici bevalen Jan absolute rust, maar Jan hield zijn poot stijf en hij was in de Elzas tóch van de partij. Helaas moest zijn fraaie W 180 – 220 S thuis blijven; de E-Klasse cabriolet van zijn charmante echtgenote en mantelzorger Erna bleek in deze omstandigheden toch een comfortabeler optie.

Het Grand hotel Le Hohwald bleek een in 1856 opgetrokken hotel waar zelfs Koningin Wilhelmina en haar dochter Juliana in 1936 een korte vakantie hebben doorgebracht. In die tijd had het grand hotel kennelijk nog grandeur, maar daar was nu niet zo veel van over. De keuken bleek buiten bedrijf te zijn, reden waarom een externe traiteur werd ingehuurd. Deze traiteur was, getuige zijn lichaamsomvang, één van zijn beste klanten, maar het bereiden van een goede maaltijd was aan hem wel besteed. De omvang van de douchecabines in het hotel liet echter wel veel te wensen over, maar met wat kunst- en vliegwerk kwam alles goed. Het zwembad was voorzien van een nieuwe verwarmingsinstallatie, maar deze bleek zo te zijn afgesteld dat de watertemperatuur ruim dertig graden was… Maar goed, de traiteur had zijn zaken goed voor elkaar en het personeel van het hotel deed erg zijn best om ons verblijf zo aangenaam mogelijk te maken.

ELZAS 15 (161)GrJean Wach, eigenaar van het gelijknamige wijnhuis in het naburige Andlau, verzorgde een uiterst aangename en onderhoudende wijnproeverij. De Crémant (mousserende witte wijn uit de Elzas), de Pinot Gris, de Pinot Blanc en de Gewürztraminer uit het huis ‘Jean Wach’ lieten zich goed smaken. De Elzasser lunchwijn, een zeer jonge en lichte Pinot Noir kon echter niet iedereen bekoren. Frans van Stalborch promoveerde tot held van de avond door alle leden een mooie fles Pinot Gris aan te bieden.

Prijswinnaars
ELZAS 15 (60)GrZondag 31 mei is een vrije dag. Diverse leden brachten een bezoek aan het voormalige concentratiekamp Natzweiler-Struthof, dat niet ver van het hotel ligt. Natzweiler-Struthof is minder bekend dan Auschwitz, Sobibór en Bergen-Belsen en was ook minder omvangrijk. Natzweiler-Struthof was, net als Gross-Rosen, een zogenoemd ‘Nacht und Nebel-kamp’, waar mensen spoorloos moesten verdwijnen. De nabestaanden zouden nooit van het overlijden op de hoogte mogen worden gesteld. In de granietgroeven moesten de gevangenen zeer zware lichamelijke arbeid verrichten. Er hebben ongeveer 590 Nederlandse mensen gevangen gezeten, waarvan er 280 de oorlog niet hebben overleefd.

Maandag was de eerste puzzelrit gepland. De puzzelrit, grotendeels via het noordelijke deel van de bekende ‘Route des Vins’ leidde ons door prachtige natuur en door bezienswaardige dorpjes. De puzzelvragen waren niet gemakkelijk en diverse leden waren uiterst fanatiek met de oplossingen bezig. In één van de prachtige dorpen was een uiterst fraaie bakkerij-chocolaterie, waar de inwendige mens werd versterkt. Onze penningmeester kocht voor zijn vriendin een prachtig hartvormig meesterwerk van chocolade, reden waarom zijn vriendin de komende drie jaar zeker niet meer zeurt. Er ontstond echter een nieuw probleem: het weer werd uiterst zonnig en hoe blijft zo’n fragiel kunstwerk heel en gekoeld onderweg?

De volgende dag werd een bezoek gebracht aan het wereldberoemde Cité de l’Automobile te Mulhouse, beter bekend als de ‘Schlumpf-collectie’. In de jaren zestig startten de gebroeders Schlumpf met het verzamelen van Bugatti’s. Ook toen was dat al een dure liefhebberij, welke ten koste ging van hun textielconcern dat zij in de Vogezen hadden opgebouwd. Hun verzamelwoede kende geen weerga en zij slaagden erin om 217 Bugatti’s bijeen te brengen, wat in de jaren zeventig ten koste ging van hun textielconcern. In het ruim opgezette museum stonden ook diverse prachtige auto’s van andere, veelal onbekende merken. Erg fraai was de afdeling waar formule 1-startgrids uit de jaren vijftig en zestig en later waren opgebouwd.

ELZAS 15 (45)GrOp woensdag stond er weer een grote puzzelrit op het programma. Dit keer werden wij in een zuidelijke richting gestuurd, waarbij bezienswaardige plaatsjes als Riquewihr en Ribeauvillé konden worden bezocht. Met de fraaie prijzen van de reisagent in het mogelijke vooruitzicht, werd wederom fanatiek naar de oplossingen van de puzzelvragen gezocht. Het spreekt voor zich dat de auteurs van dit artikel, in de geest van ‘ons merk’ Mercedes-Benz, voor de eerste prijs gingen. Das Beste oder nichts. In theorie maakten wij natuurlijk weinig kans, gezien het feit dat ons gezamenlijk IQ rond de 135 ligt. Soms kan men echter gebrek aan techniek compenseren door tomeloze inzet en aldus geschiedde.

Donderdag was een tweede vrije dag ingepland. De auteurs vertrokken via een deel van de Route des Vins naar Colmar, een prachtige oude stad. Ook Theo bleek voorzien van een romantische inborst: hij kocht in de brandende zon, na lang zoeken, een prachtig lederen rugzakje waar zijn vrouw Brigitte al een tijdje naar zocht. ’s Avonds dineerden wij met zijn allen in een lokaal restaurant waar erg warm was. De kaart van het restaurant was beperkt tot één gerecht: een traditionele Elzasser stoofpot, waar niet iedereen van gecharmeerd was. Gelukkig hadden de serveersters de boodschappen vanwege de hitte wat los in de tas en was de wijnkaart eveneens goed gevuld. Naarmate de wijn vloeide, werden de serveersters steeds mooier en smaakte zelfs de Elzasser stoofpot naar meer.

Op de laatste avond werd tijdens wederom een copieus diner de uitslag van de hele rally bekend gemaakt. De spanning in de zaal was uiteraard te snijden. Om de spanning nog verder op te bouwen, werden eerst de juiste antwoorden op de vragen voorgelezen, waarbij geregeld een discussie losbarstte. Tot verbazing en afgunst van eenieder wonnen wij de eerste prijs, op nipte afstand van de nummers twee en drie. Door de vele verliezers werd geopperd dat bestuursleden slechts buiten mededinging mee hadden mogen doen, maar daar smaakte de inhoud van het gewonnen wijnpakket niet minder om.

Pechvogels
ELZAS 15 (114)GrNaast het zoet der overwinning was er ook het zuur van pure pech. Jan Pleijte was met zijn vrouw Diny in een prachtige zilvergrijze R 107 – 280 SL naar de Elzas gekomen. De auto is nog volledig origineel en er waren nimmer problemen met de auto geweest tot de Elzasrally. De motor van de 280 SL kreeg onvoldoende brandstof en weigerde voor het eerst in bijna veertig jaar dienst! Gelukkig konden Jan en Diny hun reis in een andere droomauto vervolgen: een heuse Renault Capture. Gelukkig konden zij aan het eind van de week bij een lokale Franse garagehouder, welke uitsluitend Frans sprak, hun vertrouwde Mercedes-Benz weer ophalen.

Frans van Stalborch maakte het nog bonter. Op weg naar de Belgische Ardennen, waar een overnachting in het Best Western Hotel van Arlon stond gepland, weigerden de remmen van zijn Ponton cabriolet dienst terwijl hij en Jeanet bergaf reden. Al knipperend met de koplampen en heftig gesticulerend konden zij gelukkig weer zonder schade tot stilstand komen toen hun auto weer bergop reed. Nu houdt vooral Frans wel van ongeremd, maar in deze context lag dit toch iets anders.

ELZAS 15 (250)GrMet de schrik in de benen keerde Frans zijn auto om heel voorzichtig bergafwaarts te rijden, richting een klein garagebedrijf. De oorzaak van de ellende bleek verouderde remvloeistof te zijn. Velen van u zullen weten dat Frans in de restauratie van zijn Ponton cabriolet uiterst minutieus te werk is gegaan. In het onderhoud is Frans uiteraard niet minder perfectionistisch. Zo staan de sleuven van de schroeven aan de binnenkant van de motorkap allemaal dezelfde kant uit! Frans vertelde tijdens het diner in geuren en kleuren wat hen was overkomen en hij adviseerde alle aanwezigen met klem om iedere twee á drie jaar de remvloeistof te laten vervangen. Bij overjarige remvloeistof komt er condensatie van vocht in het remsysteem, hetgeen de werking van de remmen niet ten goede komt. Op de goede afloop ontvingen Frans en Jeanet een fraaie fles wijn bij het diner en een mooie fles champagne voor amoureuze momenten thuis. Vanzelfsprekend had ook de penningmeester voor Frans en Jeanet een wijze raad: “Spaar toch eens wat langer door en koop dan eens wat jongers!”

Sfeervol
Overigens was Jan Verweij natuurlijk ook het middelpunt van leedvermaak. De altijd aanwezige gebroeders Van Weerdenburg en boezemvriend André de Ruiter zagen hun kans schoon om wat oude rekeningen te vereffenen. Zo werd Jan in zijn rolstoel midden in een lingeriewinkel achtergelaten en trachtten de ‘verzorgers’ Jan bij een gezelschap invalide toeristen achter te laten. Uiteraard kon ook Jan hartelijk om de vele grappen lachen.

Op zaterdag vertrokken de meesten weer vanuit Arlon, ondanks de aanwezigheid van vele prachtige musea betreffende het Ardennenoffensief uit de Tweede Wereldoorlog, rechtstreeks huiswaarts. Zonder moeder de vrouw dan wel vriendin kan men immers toch niet al te lang. Met dank aan Erna Verweij voor de geleende koeltas voor het behoud van het chocoladehart, stuurden wij de Opera- Coupé in volle vaart huiswaarts.